Josine

Lopen naar de zon..

Het was de onmacht en onzekerheid die ik het moeilijkste vond. Het gevoel geen controle te hebben over een goede afloop.

Summer of love

Flirten, dansen, bloemetje en bijtjes.. Ze zeggen dat het wel eens ‘the summer of love’ kan worden. Als ik dat visualiseer zie ik een soort revival van de hippies voor me. Maar geef de liefde eens ongelijk.

The shit hits the fan

Dat er een einde is gekomen aan onze relatie wil niet zeggen dat het een ‘mislukt huwelijk’ is. Het zegt ook niets over het ontstaan van onze relatie. In die tijd hadden wij beiden blijkbaar iets nodig van elkaar.

Maar mis je ze dan helemaal niet?

Een hele logische vraag als antwoord op de mededeling dat ik drie weken zonder kinderen ben en het heerlijk vind. Soms krijg ik een onvoorstelbare blik, waardoor bij mij de gedachte oprijst of ik dan wel helemaal ok ben.

Dit is pas het begin

Mamaaaaaaa, hoeveel graden wordt het vandaag? Zo begint momenteel mijn Groundhog-Day-achtige-dag iedere keer weer. Mijn jongste snuitje vraagt vanuit zijn bed eigenlijk “Mama, kan ik vandaag in mijn korte broek en blote bast naar buiten?” “Het wordt hetzelfde weer als gisteren, eergisteren en die dag ervoor en die dag daar weer

We doen het alleen, maar wel samen.

In deze tijden is geen één dag hetzelfde qua emoties. De ene dag vol strijdbare gedachten, de andere dag verdrietig. Onzekere tijden. Allemaal samen, maar toch alleen.

Beschuit met muisjes..

Er is een klein meisje geboren dat extreem dicht bij mijn kinderen staat en vanaf nu een grote rol in hun leven gaat spelen. Tegelijkertijd heb ik geen idee wat mijn rol hierin nou eigenlijk is. En dat vind ik ingewikkeld. Misschien is dat wat het zo vreemd maakt.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

Ik begaf me het afgelopen jaar toch maar weer eens in het leven van online dating. En dat heeft vorig jaar geleid tot wat leuke dates en ontmoetingen, maar ik blijf het een gek fenomeen vinden.

Dwars erdoorheen

December. Lichtjes in de straten. Haardvuurtjes die je buiten ruikt. Koude vingers bij het afkrabben van de vorst op de autoramen. Kaarsjes aan. December, een maand van contrasten. En een maand van bezinning. Tenminste voor mij. Zodra het december is reflecteren mijn hersenkwabben erop los.

Lucht

Wekker gaat, opstaan, ontbijt maken, rugzakjes klaarmaken, ontbijt opruimen, afwasmachine uit -en inruimen, accu van de auto leeg, wegenwacht bellen, fiets, naar school, SHIT iedereen heeft zijn groene container buiten staan, ontbijt opruimen, auto naar de garage, helpen met schoolactiviteiten....

Kort lontje

We liggen in bed, a quatre. Ik krabbel mijn meisje in haar nek. Mijn jongste draait zich nog eens om en snuffelt in mijn hals. Ik hoor allemaal ik-word-wakker-geluidjes en

Bodem

Vier jaar. Ik ben vandaag op de kop af vier jaar terug in Nederland. Als Single mom. Alleen met mijn drie aapjes. Ik snap het niet. De tijd. Waar die is en waar die blijft. Ze zeggen de tijd vliegt “when your having fun."

Leeg hoofd

Ik zie altijd een beetje op tegen de zomervakantie. Ik zeg vaak wat anders. Ik zeg vaak heel stoer dat het zo fijn is om tijd voor mijzelf te hebben als mijn apies bij hun vader zijn.

PLEASE! Ik wil leren delegeren

Het voelt alsof ik al hijgend en puffend dit jaar de eindstreep ga halen. De EINDSTREEP. Als in VAKANTIE. Nou ja vakantie... Voor mij zit het grootste voordeel van vakantie voornamelijk in even GEEN F***ING broodtrommels vullen.

Seeing change as a chance

"Seeing change as a chance." Dat bekt zo lekker in het Engels. Het betekent natuurlijk niets anders dan verandering als een kans te zien. Zo zou ik het proces van mijn scheiding willen omschrijven. Het proces wat ik doorlopen heb de afgelopen jaren.