Ik hoef niemand op Single Stories uit te leggen dat een kind krijgen best zwaar is.
Met een beetje pech doe je de eerste jaren geen oog meer dicht, de romantische etentjes en verre vakanties met je partner zijn voorbij en je abonnement op de sportschool verandert onbedoeld in een maandelijkse donatie zonder tegenprestatie.
Gelukkig krijg je er -naast geldzorgen en heel veel virusjes- ook veel voor terug.
Een bloemlezing:
Bioscoopbon
Mijn broer was jarig en ik kon voor een keer niks beter bedenken dan een bioscoopbon. Op de verjaardag vraag ik mijn zoon of ie het wil geven. In een kring met twintig volwassen is zijn begeleidende tekst ‘Hiermee kan je naar cars! En je mag popcorn en een FRISTI!!’
Mijn meditatie app laat me altijd visualiseren dat de zon schijnt op mijn kruin en ik opga in een warme gloed van postitieve energie. Maar deze ontzettend onschuldige en lieve tekst van mijn kind doet dat een hoop sneller dan die app.
Zen
Vergeet die loungevakantie naar Ibiza. Annuleer die yoga retraite in India maar. Die hebben we helemaal niet nodig. Corona Thank you! Als je echt wil ontspannen zijn voetbalplaatjes de ultieme manier. Spaar ze drie weken en ruil dan een hele zak met dubbelen met de buren – of ouders van school. Schud een zak met honderden plaatjes leeg op de bank. Cappucino erbij en sorteren maar. Voor beginners alleen op club, voor gevorderden op nummer. Klinkt suf, maar je bent zo twee uur verder en hebt een leeg hoofd en ontspannen lijf. Werkt verslavend hoor mensen. Dat is ook waarom er voor de appie altijd schattige kindjes staan te bedelen om plaatjes. Dat is echt niet voor hunzelf. Trust me. Kijk maar eens om de hoek. Daar staan ze. De gespannen ouders. De plakplaatjes penose. Om de hoek te loeren, op zoek naar kleverige ontspanning. Met zo’n My-precious… blik.
Verzamelen en sorteren is dus de nieuwe ontspanning. En zeg nou zelf, hoe blij werd je nou echt van die bezwete bikram bilnaad voor je neus?
Awkward
De vruchten van het ouderschap pluk je soms ook nog op kantoor. Bijvoorbeeld toen ik tijdens een saaie vergadering onbewust ‘de wielen van de bus’ zat te neurien (iets te vaak gehoord die nacht). Wat ik pas doorhad toen meerdere mensen me aan zaten te kijken. Wat awkward zul je nu zeggen. Maar omdenken dat moment. Doe je voordeel met het feit dat je collega’s denken dat je niet helemaal koekkoek meer bent. Want nee zeggen op vervelende klusjes doet niemand als ze vermoeden dat je echt loco bent. ‘Wil jij even alle declaraties invoeren vanochtend? Baby shark doo doo doo doo doo doo.‘ crazy eyes erbij opzetten voor een versneld effect. Succes gegarandeerd.
Cruijffiaanse teksten
Op een avond blijkt dat ik s middags vergeten ben om zijn bed op te maken. Op de weg terug van de waszolder hang ik zijn hoeslaken over mijn hoofd heen en doe ik of ik een spook ben. ‘Straks ga ik nog dromen over spoken papa! ‘. Een paar dagen later komt het vervolg. Ga je zo lekker slapen kleine man?‘ ‘Niet over slapen praten papa, straks ga ik daar nog over dromen’. Die snap ik niet helemaal, maar het magische tekstje doet me wel terugdenken aan zijn babytijd, toen ik alleen nog maar kon (dag)dromen van een keer slapen.
En heel recent: ‘ Ik snap niks van voetbal. Behalve de regels’. Vind ik dus nogal diep.
Kameraadjes
In zijn eerste schooljaar organiseerde school een kabouterrun vlak voor de lokale halve marathon. Dus daar stond mijn sensitieve smurf met zijn rode mutsje op . Tussen honderd gillende kids en opzwepende muziek. Papa ernaast omdat een rondje om de kerk nog best ver is op deze leeftijd.. Sindsdien slaat ie geen kabouterrun meer over. Met als hoogtepunt de Zandvoort circuit run. Hij besluit voor het eerst om zonder mij te gaan rennen. Ik vind het nog net iets spannender dan hijzelf. Hand in hand met de buurjongen staat ie in het startvak te wachten. En samen doen ze – met gespannen bekkies- een warming up op ‘klaar voor de start’. Trotser dan toen heb ik me zelden gevoeld.
Complimentjes
Die zijn er volop. Al moet je ze vaak wel echt willen zien.
Soms zijn ze keurig geprint op schoolpapier (voor de liefste papa). En dan handgeschreven zijn naam eronder, dan weet je wel dat dit exclusief maatwerk is voor ondergetekende.
Soms worden ze ook mondeling afgeleverd: ‘Mijn mama heeft donker haar. Mijn papa grijs.’ of ‘mijn vader is een beetje kinderachtig, hij drinkt soms nog limonade, en ook een keer Fristi’. Tot zover mijn zorgvuldige opgebouwde autoriteit op het schoolplein…
Sharing is caring
We spelen van de week een spelletje op de Wii. En ik zeg dat ik dorst heb. Een minuutje later zet zoonlief het spel op pauze en loopt weg. Naar de wc vermoed ik. Even later komt hij terug met limonade. ‘Heb je dat nou voor mijgehaald”’ vraag ik? ‘Ja, dat doen vriendjes toch voor elkaar! ‘ Smelt.
Onvoorwaardelijke liefde
Vlak voor ik een kind kreeg vertelde mijn vader dat je pas weet wat liefde is als je kinderen hebt. En dat verontwaardigde me toen enorm. Want natuurlijk wist ik als dertiger wel wat houden van was. Ik hield van mijn vriendin, van mijn vrienden, van brieschnitzel en vooral van het puntertje van Patrick Kluivert in 1995… Maar inmiddels zijn we 7 jaar verder en als mijn mannetje s ochtends naast mijn bed staat en zegt: ‘ik kom even iets stelen ;): een knuffie’ (knuffel) dan moet ik toch toegeven dat mijn vader gelijk had.
Beeld: servprokent.com
