Wekker gaat, opstaan, ontbijt maken, rugzakjes klaarmaken, ontbijt opruimen, afwasmachine uit -en inruimen, accu van de auto leeg, wegenwacht bellen, fiets, naar school, SHIT iedereen heeft zijn groene container buiten staan, ontbijt opruimen, auto naar de garage, helpen met schoolactiviteiten, wasjes draaien, gras maaien, onkruid weghalen, snoeien, apies ophalen, naar de tandarts, boodschappen doen, naar zwemles, naar voetbal, naar dansles, WAT gaan we eten? Vergeten avondeten te kopen, GEEN inspiratie, weer boodschappen doen, koken, opvoeden, geduld hebben, afwasmachine inruimen, aanzwengelen, SHIT KAPOT, GEMAAKT! WAT??? JA ECHT! Keuken opruimen, naar bed brengen, geduld hebben, voorlezen, hakketakkerig voorgelezen worden, geduld hebben, geduld hebben, heel veel geduld hebben. Wanneer begint de avond? OH die is al bijna voorbij, administratie doen, opruimen, was opvouwen, nadenken over feestjes, nadenken over planning, nadenken over zorgen, voor morgen, mijn eigen puinhoop opruimen, NEE dat laat ik lekker zitten…en dan begint het de volgende dag allemaal…….weer van vooraf aan….
Overdreven? NEEEEEEE.. Nou ja niet allemaal op één dag natuurlijk. Maar het is wel een ratrace. Single ouder zijn. Ik kan er lacherig over doen, maar het lijkt een full time job op deze manier. Ik snak soms naar een 50-50 regeling, co-ouderschap pur sang. Ik word opgeslokt door de praktische dingen van moeder zijn, door het huishouden wat bij drie kinderen hoort en door alles waarvan ik niet wist dat ik het kon. Er blijft te weinig energie over om te doen waar ik eigenlijk over na wil denken, namelijk Single Stories.
Maar toch zie ik ook een voordeel in het single ouderschap. Want hoe ik het ook wend of keer, het geeft mij ook rust. Ik zou niet meer terug willen. Terug naar de oude situatie. Er is ruimte ontstaan. Ruimte mezelf te zijn. En dat neem ik mee in een volgende relatie. Hoewel ik weet niet of ik dat nog wil op een traditionele manier: Eén huis, kinderen, een man en ik.
Misschien later als de kinderen uit huis zijn. Niet nu. Niet traditioneel. Iets om oordelen over te kunnen hebben. LAT. Ieder zijn eigen kinderen. Vakanties allemaal samen, vol gezin. En dan al die tijd samen zonder kinderen. Fijne vakanties. ME TIME. Zoiets….
Ik sprak laatst een vader die een jaar geleden gescheiden is en ook ruimte zag. Hij had er niet voor gekozen om uit elkaar te gaan, heeft verdriet gehad, maar ziet nu duidelijk waar het hem lucht geeft. Hij voelt zich nu namelijk een leukere vader. De dynamiek tussen hem en zijn ex had zich in de loop van de jaren zo ontwikkeld, dat hij eigenlijk nooit echt ‘aanwezig’ was bij zijn kinderen. Nu ziet hij dat hij voor zijn gevoel de ruimte niet kreeg. Of opeiste. Het is maar net hoe je ernaar kijkt. Zijn ex nam hem alles ‘uit handen’. Nu een jaar later voelt hij lucht en is de band met zijn kinderen beter dan die ooit is geweest. En niet onbelangrijk, hij ziet dat zijn kinderen gelukkig zijn. Hij kan zijn wie hij is en doet het op zijn manier. Hij voelt daarmee het vertrouwen groeien dat hij veel meer kan dan hij denkt. En zo is het. We kunnen allemaal veel meer dan we denken. Angst blokkeert daarin. Deze vader vroeg mij wat er voor had gezorgd dat ik sta waar ik nu sta. Hoe paradoxaal mijn antwoord op deze vraag ook is, het voelt als het enige juiste antwoord: MIJN SCHEIDING. Daardoor voelde ik mij, na de eerste grote schok, gedwongen te kijken naar wat mijn aandeel eigenlijk was geweest in de breuk, of ik trouw was gebleven aan mezelf, wie ik eigenlijk ben, dat het onze dynamiek was die destructief was en onomkeerbaar bleek. Waar twee kijven hebben twee schuld. De angst die ik destijds voelde om alles te verliezen wat ik had, was niet nodig geweest. Ik vond mezelf terug. Er komen nieuwe dingen. Mooie dingen.
“Sometimes good things fall apart, so better things can fall together.”
