Het luizenprotocol…. Wie had mij 10 jaar geleden, voordat ik en de vader van mijn kinderen ervoor kozen de anticonceptie achterwege te laten, gewaarschuwd dat ik te maken zou krijgen met zogenoemde luizenbrigades? En luizenprotocollen? LUIZENPROTOCOLLEN. Je leest het goed. Ik begin dit nieuwe schooljaar met de slappe lach.
De vakantie is voorbij en meteen staat WHATSAPP voor 1000% AAN; OVERUREN; de drie verschillende klas-appgroepjes van mijn kinderen gaan over schema’s, schema’s, schema’s EN het luizenprotocol. Daarbij werd mij na anderhalve week pas duidelijk dat ik ook nog aan een ‘extra en verkeerde klas’ appgroep was toegevoegd. De luizencontroles en daarbij behorende protocollen vlogen mij om de oren. Gelukkig bleek tijdens de eerste luizencontroles géén van mijn kinderen deze keer slachtoffer te zijn van die horrorbeestjes. Pak van mijn hart. Geen vieze plaklotions, tweehonderd keer stof kammen en herhalen. Het blijft mij dit keer bespaard. DOORADEMEN.
Omdat de vader van mijn kinderen in het buitenland woont en om het weekend in Nederland is voor onze kids, heb ik vaak het gevoel dat ik op school en aandacht tekort schiet. Ik kan NIET aan de wens voldoen van alle drie mijn apies afzonderlijk dat ik mee ga op schoolreisje, groepsouder ben, bij iedere voetbalwedstrijd of zwemles ben of iedere dag kook wat ze lekker vinden. Eenvoudig genoeg omdat ik mij niet in drie moeders EN vaders kan opdelen. Dus voel ik mij een LOEDERMOEDER. Een SINGLE LOEDERMOEDER. Die regelmatig tekort schiet. Dat is mijn struggle. Aandacht verdelen over drie apies, de dagelijkse routine, alle activiteiten en daarbij ook niet helemaal ‘mijzelf’ vergeten. Dat is in de hectiek van alledag best een ingewikkelde opgave, maar ik merk wel hoe ouder ze worden hoe minder ingewikkeld het is om zo nu en dan een moment uit de rol van moeder te stappen en om te accepteren dat ik ook niet ALLES kan. TEGELIJKERTIJD.
Ik heb het nu al niet meer onder controle, de appgroepjes van school, voetbal en feestjes. Ik raak de draad kwijt en we zijn nog maar net begonnen. Mijn warrigheid neemt het hier van mij over en ik besluit mij daar maar gewoon aan over te geven. Over te geven aan de flow. Ik zie wel hoe het loopt dit schooljaar. Ik doe wat ik kan en ik kan wat ik doe.
ADEM DOOR, JE BENT ER NOG STEEDS, YOU GOT THIS!
