Flirten, dansen, bloemetje en bijtjes.. Ze zeggen dat het wel eens ‘the summer of love’ kan worden. Als ik dat visualiseer zie ik een soort revival van de hippies voor me. Maar geef de liefde eens ongelijk. Die moet stromen. Vliegen! Huidhonger is een begrip wat het afgelopen jaar veelvuldig langzij kwam. Het is het gebrek aan liefdevolle aanrakingen. Door aanrakingen komt oxytocine vrij. Een hormoon wat ons geluksgevoel beïnvloed. Vrij essentieel dus. Het zit niet alleen in sex en intimiteit, maar ook in een knuffel. Geliefd voelen.
De afgelopen anderhalf jaar stonden in het teken van mijn bloedjes. De cocon werd steeds strakker en voelde alsof er steeds minder mogelijkheden waren daar eens even uit te ontsnappen. En niet alleen door simpelweg in een bruine kroeg te staan, mezelf langs andere warme lichamen naar de bar te worstelen om wat drankjes te bestellen. Maar vooral ook in de ontbrekende spontaniteit en aanrakingen. Langzaam begin ik ook weer ruimte te voelen om uit mijn cocon die COVID heet te vliegen. En niet allen bij mij vermoed ik. Het weer, de versoepelingen en het leven wat langzaam back to ’normal’ gaat, spelen mee. Het leven op straat wordt weer losser, de aanrakingen wat frequenter. Hoewel soms nog wat onwennig “kunnen we…? Ja kunnen we?… Ja kom eens hier, we doen het gewoon..” We mogen zelfs weer samen voetbal kijken op een scherm. Als ik terugdenk aan vorige WK’s en EK’s waar we opeengepakt in een kroeg probeerden het scherm te zien, verschijnt er een lach op mijn gezicht. Het waren vaak mooie feestjes die uitmondden in het gezamenlijk vieren van de overwinning of het samen wegdrinken van het verlies met soms een ‘voetballiefde’ als gevolg. Een soort ‘sportieve’ versie van carnaval.
Na mijn scheiding had ik ook last van een cocon die dichter en dichter om mijn huid ging zitten. Ja, ik zat in een overlevingsstand. Mijn snuitjes eerst. Dan ik. Daar bleef weinig energie over. Maar ik denk ook dat ik bang was voor de liefde en iemand anders toe te laten. Bang om mezelf weer te geven en het oude vertrouwde gevoel los te laten. Vast willen houden aan de liefde en de intimiteit die je kent. En dat is niet erg. Het laat je alles voelen en heel bewust verwerken. Geen vlucht in iets anders. Maar als ik terugkijk denk ik dat het moment dat ik de liefde weer proefde een deel in mij heelde. Het gaf mij het vertrouwen terug dat ik het nog steeds kon, liefde voelen voor iemand anders. Nu weet ik dat ik het kan. Dat is een wezenlijk verschil met zo’n bijna zes jaar geleden. Ik vertrouw daarop. Iedereen kan dat. Zelfs als je 80 bent. Het mooie is dat liefde heelt, liefde breekt en liefde weer heelt. We leren onszelf door relaties beter kennen. Esther Perel zegt het mooi “you learn to love yourself in the context of your relationships with others. You need a good amount of self awareness, but you also need to be in relationships because it’s people who help you to become more aware. Relationships help you to become who you are and who you want yourself to be.”
#toallthesingleparentsoutthere #singlestories
